Caffe Mexico

Wanneer u een Caffè Mexico binnenstapt – er zijn er drie in Napels – dan omhult een buitengewone geur u. Het is de geur van geschiedenis, een geur die vaak doordringt in meubels en versleten voorwerpen. De belangrijkste bron van deze geur is koffie (het merk Passalacqua, vernoemd naar de oprichter van het café), zowel van de molen, bediend door een toegewijd personeelslid, als van de toonbank, waar koffiebonen voortdurend worden geschept, gewogen en verpakt, waardoor hun aroma door de hele kamer verspreid wordt.

Alle drie de bars komen regelrecht uit de jaren 60 met hun accenten van roestvrij staal en oranje plastic. Een ontwerp dat zeker futuristisch was toen Samuele Passalacqua in 1960 de eerste Mexicaanse bar opende, deze keer op Piazza Dante. De andere twee vestigingen op Piazza Garibaldi en Via Scarlatti werden niet lang daarna geopend.

Net zoals het decor een ode is aan het verleden, zo is ook het unieke systeem om je koffie te kopen: je betaalt eerst aan de kassier, die je vervolgens een bon en een gekleurde coupon geeft die je meeneemt naar de balie. De coupon, waarvan de kleur wordt bepaald door je koffiekeuze, zorgt ervoor dat klanten in volgorde van binnenkomst worden bediend – hier is geen voorkeursbehandeling.

Koffie was de passie en het beroep van Samuele Passalacqua. Na de Tweede Wereldoorlog kreeg Samuele, die tot dan toe in verschillende hoedanigheden bij levensmiddelenbedrijven had gewerkt, de kans om een ​​koffiebrandmachine te kopen; al snel begon hij zijn eigen gebrande bonen te verkopen. Omdat Napels een grote handelshaven is, had hij het geluk dat hij veel verschillende koffiesoorten tot zijn beschikking had, waardoor hij steeds lekkerere melanges kon maken.

Bij Caffè Mexico op Piazza Garibaldi verwelkomt een bord met de tekst "Koffie wordt gezoet geserveerd" klanten. Dus als u het bitter wilt, zonder suiker, moet u dat aan de barista's vertellen wanneer u uw coupon en fooi op de toonbank deponeert.

Er is maar één situatie waarin Napolitanen het verplicht vinden om fooi te geven: aan de bar. Hier, en alleen hier, is het nodig om een ​​klein muntje naast de bon of kassabon te leggen; het is een ongeschreven regel, maar een die ons al sinds onze kindertijd is ingeprent.

Dus terwijl Napolitanen erin slagen om de obers in restaurants geen fooi te geven, zouden ze het niet aandurven om de gezaghebbende persoon die hun koffie maakt, wel een fooi te geven. Sterker nog, als een Napolitaan geen cent heeft, schaamt hij zich zo erg dat hij zijn excuses aanbiedt aan de barman.

Zodra ze hun koffie in handen hebben, let dan op hoe Napolitanen hun lippen niet verbranden aan de hete kop. Met behulp van het kleine lepeltje dat bij hun bestelling zit, gieten ze een beetje koffie op de rand van de kop om deze af te koelen. Wij raden u aan hetzelfde te doen.

De standaardkoffie die Mexico serveert is de Moana blend, een blend van 10-12 verschillende soorten Arabica koffie. Op verzoek is het mogelijk om een ​​kopje van de hogere kwaliteit Harem koffie te krijgen, maar wat ons betreft is de Moana de beste. En als u koffie voor thuis wilt kopen, dan heeft u keuze te over: de Alambra, Mehari, Cremador, Creamy Cremador, Mekico en Moana blends zijn allemaal uitstekend.

Bij warmer weer is het verplicht om de Mexicaanse koffiefrappé te proeven, een klassieker van het Napolitaanse koffiehuis, gemaakt door koffie, suiker en water te schudden, die al lang voor de duizenden romige koffiebrouwsels de stad binnenvielen, werd geboren. "Het is de echte frappé, in een enorm glas, het is bijna een vleselijk genot," zegt Mario, een lokale winkelier, die we tegenkomen bij de Mexico op Via Scarlatti.