S. Anna dei Palafrenieri.

Kerk in Vaticaan

Neem Via di Porta Angelica. Aan je rechterkant staat de kerk S. Anna dei Palafrenieri. Hoewel ze op Vaticaans grondgebied staat en net achter de zwaar bewaakte poort, kun je ze bezoeken mits je het even aan de Zwitsers wacht vraagt. Gebouwd in 1565 voor de “Arciconfraternita dei Parafrenieri”, de broederschap der pauselijke verzorgers. Koepel, gevel en decoratie uit de 18de eeuw. De feestdag van S. Anna werd hier gevierd met een processie van het beeld van de heilige gevolgd door de broederschap te paard.

Net voorbij de Porta Sant’Anna, één van de ingangen van Vaticaanstad, bevindt zich de Sant’Anna dei Palafrenieri, de parochiekerk van de ministaat. Het is minder bekend, maar dit is de enige gebedsplaats binnen de Vaticaanse muren die open is voor het publiek.

De geschiedenis begint in 1565 en is verbonden met de pauselijke Palafrenieri. Deze hofheren waren oorspronkelijk verantwoordelijk voor de pauselijke stallen. Hun patrones was Sint-Anna.

De Sant’Anna bereik je door via vanaf het Sint-Pietersplein de Via di Porta Angelica in te slaan. Na ongeveer 100 m, op de hoek van Borgo Pio, zie je aan je linkerzijde de Via Sant’Anna, een straat met een grote toegangspoort waar een Zwitserse gardist iedereen controleert die naar binnen wil.

Dit is de Porta Sant’Anna, de dienstingang van het Vaticaan. Meteen rechts in deze straat bevindt zich de Sant’Anna dei Palafrenieri in Vaticano, zoals de volledige naam van de kerk luidt. Het is een bescheiden versierd klein ovaal gebouw dat in de periode 1565-1576 werd opgetrokken door Vignola.

Vóór de kerk werd gebouwd kwam de broederschap van de Palafrenieri bij elkaar in de Sint-Pietersbasiliek. Toen ze echter van paus Pius IV de toestemming kregen om een kerk in Borgo Pio te bouwen, waren de Palafrenieri zo blij dat ze het bouwproject toevertrouwden aan één van de beste architecten uit die tijd.

Dat was Giacomo Barozzi, beter bekend als Il Vignola (1507-1573), één van de meest illustere namen in de renaissance-architectuur. Ondanks het feit dat de kerk in de loop der eeuwen verschillende veranderingen onderging en meermaals werd gerestaureerd, is de signatuur van Vignola nog steeds duidelijk te zien.